به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «آوردگاه؛ سیاست بدون روتوش» نوشته محسن صالحی چندی است توسط انتشارات یقظه منتشر و راهی بازار نشر شده است.
امام خامنه‌ای: «یکی از چیزهایی که بنده نگران آن هستم، این است که این نسل جوانِ بالنده‌ی ما که بحمدالله، هم آگاه و با بصیرت است، هم دارای انگیزه است، آماده به‌کار است، وسط میدان است، انقلابی است، به تدریج این حوادث مهم را، این عبرت‌های بزرگ دوران معاصر را از یاد ببرد.» (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم در ۱۸ شهریور سال ۹۴).
همه ما به این نکته واقف هستیم که تاریخ چراغی است برای حرکت در حال و ابزاری است برای تصمیم گیری برای انتخاب مسیر آینده، آینده به مفهوم عام آن در تمامی جهات اعم از سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و غیره. در گام نخست باید بدانیم کتاب‌های تاریخی چگونه تاریخ را روایت می‌کنند و به صورت کلی کتاب‌های تاریخی چه دسته بندی‌هایی دارند از نگاه آقای موسی نجفی در کتاب بصیرت تاریخی نگاه نویسندگان تاریخ را می‌توان در ۳ گروه طبقه بندی کرد: ۱) تاریخ نقلی: بیان سال، روز حوادث و اتفاقات ۲) تاریخ تحلیلی: تبیین علل به وجود آمدن رویدادهای مختلف تاریخی ۳) فلسفه تاریخ: یافتن قوانین و فلسفه اتفاقات و تحولات اجتماعی.
حال با مشخص شدن انواع نگاه‌ها به مساله تاریخ خوب است به این سوال جواب دهیم که نسبت ما با تاریخ در چیست؟ تاریخ نگاران زیادی به این سوال جواب داده‌اند، به طور خلاصه می‌توان تاریخ را ماده‌ی کار دانست، ماده‌ی تاریخی که می‌توان با استفاده از آن صورت‌های مختلفی از مسائل مختلف اعم از اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و غیره را تحلیل و فلسفه وجودی اتفاقات را متوجه شد تا از این مسیر به بینش تاریخی دست یافت.
به اذعان اندیشمندان عرصه علوم اجتماعی و سیاسی بدون شک یکی از مقاطع بسیار مهم تاریخ معاصر ایران، انقلاب سال ۱۳۵۷ است، این انقلاب را می‌توان نقطه عطفی در سیر حرکت تاریخی جهان اسلام و حتی در نگاهی جامع کل دنیا دانست؛ انقلابی که در همه‌ی ابعاد در مقابل تمامی مکتب‌های موجود جهان حرف برای گفتن داشت. به مرور زمان اطراف هر انقلاب و یا نهضتی سوالات، شبهات و چالش‌هایی صورت می‌گیرد، مبدا این سوالات و چالش‌ها می‌تواند متفاوت باشند؛ بعضی به جهت روشن شدن ابعاد مختلف وقایع مطرح می‌شوند و دسته‌ای برای نفی و ضدیت با اصل مطلب، انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران اسلامی نیز از این قاعده مستثنا نبوده است بویژه اینکه در دسته دوم این شبهات و چالش‌ها از نقطه نظر کمی و کیفی رابطه‌ی مستقیمی با جهان اطراف و دشمنان خود دارد و متأسفانه بسیاری از ما تا شبهه‌ای از داخل و یا خارج مطرح نشود تمایلی نداریم به سمت وقایع تاریخی برویم و این شکل از مواجه شدن با تاریخ چون در ابتدا از طریق شبهات (که اکثراً بسیار جلوه هنری خوبی دارند) روبه رو می‌شویم خیلی سخت با منابع اصیل و مستند می‌توانیم رابطه برقرار کنیم.
در ادامه سبک کتاب‌های آقای محمد علی الفت پور در کتاب‌های بازگشت از نیمه راه، چهل تدبیر و حاشیه‌های مهم‌تر از متن، این دفعه ایشان دست بر روی سلسله شبهات و چالش‌های پیرامون انقلاب اسلامی و شخصیت‌هایی که از این انقلاب غیرقابل جداسازی هستند، گذاشته‌اند.
محمدعلی الفت پور در این کتابِ ۴۷۵ صفحه‌ای از نقطه نظر تاریخ نقلی، چالش‌های زمانی سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۹۶ را پاسخ داده، امّا از نگاه تاریخ تحلیلی کنکاشی بیش از ۴ دهه از تاریخ معاصر را روایت می‌کنند.
در واقع تلاش الفت پور قرار دادن پازل اتفاقات کنار یکدیگر است برای تشکیل تصویر صحیح از حقیقت تاریخی انقلاب اسلامی ۱۳۵۷، تلاشی که غبار شبهه از چهره مقطع خاصی از تاریخ معاصر ایران می زداید. در آوردگاه قرار است با رفت و برگشتی تاریخی ما به بینشی تاریخی برسیم، همان طور که متفکر شهید مرتضی مطهری گفت: «ما به وسیله‌ی امروز، گذشته را بهتر می‌شناسیم و به وسیله‌ی گذشته امروز را».
مخاطب کتاب همه نفرات دغدغه‌مند انقلاب اسلامی هستند که می‌خواهند بدون روتوش بدانند در این حدود ۵۰ سال چه اتفاقاتی در جمهوری اسلامی رخ داده است، رفتار و گفتار نفرات مختلف در گذر زمان چه تغییراتی کرده است.
کتاب حاوی چهل شبهه و چالش می‌باشد که سعی شده است با ۲۵۰۰ سند به شکلی متقنی جواب داده شود، شبهاتی پیرامون قتل‌های زنجیره‌ای، حواشی پیرامون فعالیت‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، دولت موقت، شورای رهبری، گذشته و حال منافقین، اعدام‌های سال ۶۷، کانالیزه شدن امام خمینی، تسخیر لانه جاسوسی، پایان جنگ، درگیری‌های اوایل انقلاب و ادعای خودمختاری‌ها، سیر کنش‌های آقای احمدی نژاد از ابتدا تا سال ۹۶، تا قضایای هسته‌ای و بسیاری از موضوعات دیگر که بیان آن از حوصله این متن خارج است.
در کنار توضیحات فوق آوردگاه می‌تواند شروعی باشد برای مطالعه تاریخ معاصر انقلاب اسلامی و منبعی اولیه و آغازگر برای تحقیق بیشتر و جامع‌تر در موضوعات کتاب.
این‌کتاب با قیمت ۵۶ هزار تومان عرضه شده است.
نظر شما